Verslag 6

Hallo allemaal,

Na een rit van 15,5uur in een vol gepropt bus te hebben gezeten kwamen we gisteren aan in Cape maclear. Hier gaan we lekker vakantie vieren en bijkomen van alles wat we de afgelopen maanden hebben mee gemaakt. Vandaag al een heerlijke dag aan het meer gehad. Denk dat dit een goede afsluiting op het Afrika avontuur wordt.

De eerste week na mijn laatste verslag hebben we een keuze week gehad. Een dag heb ik op de kinderafdeling gestaan. Daar zag ik dat de jongen van 8jaar met hoge koorts en stuipen die we min of meer van de dood hebben gered het stukken beter deed. Hij kon met hulp van zijn moeder lopen en een aantal woorden zeggen. Hij lijkt er op dat de jongen over een tijdje weer de oude is en geen hersenbeschadiging heeft opgelopen. Elke keer wanneer ik langs de moeder van de jongen liep ging ze door haar knieën. Hiermee liet ze merken dat ze dankbaar was voor wat wij hadden gedaan. Het is fijn om die dankbaarheid te krijgen. Ook al is de jongen nog niet volledig hersteld je weet dat de familie dankbaar is voor wat je hebt gedaan.

Diezelfde dag zijn we met een jongentje van 6jaar naar de soakingroom gegaan. Hier worden de wonden verzorgd/gewassen. Het jongentje had kokend water over zich heen gekregen waardoor hij een enorme brandwond had. Ik had hem in zijn bed zien liggen met veel verband om zich heen maar ik had nooit verwacht dat de wond zo groot was. Toen het verband er af ging zag ik pas hoe groot de wond was. Tijdens het verzorgen van de wond schreeuwde het jongentje het uit van de pijn. Hij krijgt elke dag wondverzorging en heeft dus elke dag veel pijn. Na de verzorging hebben we het jongentje een kleurplaat en stiften te geven in de hoop hem af te leiden. Hij was rustig aan het kleuren , niet vrolijk maar gelukkig wel bezig en niet aan de pijn aan het denken.

De week erna hebben we helemaal besteed aan het verven van de afdelingen. Dit hebben we kunnen doen door het geld wat we hebben opgehaald. We hebben de behandelruimte van de kinderafdeling een stuk kind vriendelijker gemaakt. Ook de verpleegpost op de male/female ward hebben we geverfd en opnieuw ingericht zodat alles meer geordend is. De reactie waren heel goed, de kinderen zullen nu minder getraumatiseerd worden. We hebben niet alleen de afdelingen geverfd maar ook nog ander dingen gekocht. We hebben voor elke afdeling een medische pakket samengesteld. Daarin zit een bloeddrukmeter, glucosemeter, thermometer en stethoscoop in. Dit was een kostbaar pakket, maar ze gaan er lang profeit van hebben en dat is het belangrijkste. Verder hebben we nog gordijnen voor de oogkliniek, linnenkar voor de was, linnen voor ok en verlosafdeling en emmers met een kraantje gekocht. Hier drinken de familieleden van de patiënten uit. Iedereen in het ziekenhuis was blij met wat we hadden gedaan. We kregen te horen dat patiënten zo betere zorg kunnen krijgen en dat ze ons mede hierdoor altijd zullen herinneren.

In nederland heb ik nog wat extra geld grekegen voor een geit zodat ik een familie waar ik veel mee had blij kon maken. Het bleek dat je beter kippen kunt geven. Hier krijg je eieren en kuikens van die je gemakkelijk kunt verkopen. Omdat kippen goedkoper zijn, kan ik meer mensen blij maken. In totaal heb ik 13 kippen kunnen kopen. Nu kunnen 13 families goed eten en een beetje geld verdienen.
Het was super leuk om ze rond te delen. Tijdens het delen van de kippen heb ik een aantal hefitge verhalen gehoord. Zo heb ik een kip gegeven aan een man die door zijn familie is achter gelaten, de familie geloofde dat de man een speciale gave had waardoor hij de dood van een familie lid op zijn geweten had. De man leef nu al lange tijd alleen, hij is ziek en kan slecht voor zichzelf zorgen.
Ik ben blij dat ik zo'n man heb kunnen helpen door hem een kip te geven.

Dankzij jullie hebben we een hoop dingen kunnen verbeteren in het ziekenhuis. Bedankt daarvoor niet alleen namens mij maar ook namens iedereen in het ziekenhuis.


De laatste donderdag in Muona hebben we een Engels diner georganiseerd voor de belangrijkste mensen die ons hebben begeleid. Iedereen had wat lekkers bereid, dit hebben we allemaal samen opgegeten. Wij wilde graag kip bij het diner maar omdat wij dat niet zo goed kunnen bereiden hebben we dat aan Rafael gevraagd. We wilde graag 3 kippen hebben, dit niet alleen voor het vlees maar ook omdat Pieter, Gerietha en ik graag een kip wilde slachten. Of ja graag is niet het goede woord. Ik moest het gewoon gedaan hebben, dan kan ik zeggen dat ik als een echte afrikaan heb geleefd. Fijn was het niet maar toch leuk om te kunnen zeggen dat ik een kip heb geslacht. En niet met een bijl maar met een mes de keel door snijden... denk niet dat ik dat nog veel vaker ga doen. Het was een interessante ervaring maar echt genieten was het niet.

De dag na het diner hebben we een feest voor het ziekenhuis personeel en andere bekende mensen georganiseerd. Dit hebben we voor ons huis gegeven. We hadden een muziek installatie gehuurd en wat bier en fris ingeslagen. Er zijn heel veel mensen gekomen ook een hoop lokale mensen die de muziek hoorde zijn komen kijken/dansen. In totaal zijn er ongeveer 100 mensen geweest. Rond half 2 ging de muziek uit. Heel erg laat voor Malawiaanse begrippen, het was een zeer geslaagd feest en een leuke manier om van iedereen afscheid te nemen.
Na het feest hadden we onze kleine grote vrienden gevraagd naar binnen te komen. Dat zijn Jimmie, Mike en Andrew ze zijn ongeveer 11 jaar oud. Deze jongens doen heel veel voor ons en zorgen goed voor de kleine kindjes in de buurt. We hadden ze binnen een zakje chips en cola gegeven. De jongens wilde niet naar huis maar omdat wij graag naar bed wilde moesten ze eigenlijk wel. We hebben toen besloten dat de jongens konden blijven slapen. We hebben onze matrassen in de woonkamer gegooid, slaapplekken op de bank gecreëerd en zijn lekker gaan slapen. De volgende morgen hebben we nog gezellig met zijn alle ontbeten waarna we ze rond 10.00uur met een bal naar buiten hebben gestuurd. Het was een leuke avond en een leuke slaapfeestje met de jongens. Je zag dat de kinderen de tijd van hun leven hadden. Op de bank springen, koprollen op de matrassen en kussens gooien. Leuk om gedaan te hebben, had het niet willen missen.

Zondag einde van de middag hadden we zoals belooft een Nederlandse vlag in de bar geschilderd. De eigenaar van de bar is ooit in Nederland geweest en vond het erg leuk om de vlag op de muur te hebben. Om de vlag hebben ‘nieuw-nijmegen’ de nieuwe naam van de bar en onze namen en datum dat we in Muona waren geschreven. Nu kan iedere bezoeker die in Muona is geweest daar zijn naam schrijven en vergeten ze niet dat wij ooit in Muona zijn geweest.
Toen we bijna klaar waren met schilderen zijn Pieter en Anja alvast naar huis gelopen Gerietha en ik kwamen ongeveer een uur later naar huis, het was toen 19.30 en hartstikke donker. Het grootse gedeelte van de weg die we moeten lopen is verlicht ,een gedeelte niet. Nou dat hebben we geweten, we hebben op dat stukje de schik van ons leven gehad. Er kwam een man van de zijkant en gooide heel veel zand in onze ogen wat diende als peperspray. Enkele seconde zagen Gerietha en ik niks. De man probeerde de telefoon van Gerietha uit haar handen te pakken, gelukkig mislukte dat. Daarna begon hij aan mijn tas te trekken ook die kreeg hij niet te pakken. Doordat de man duwde zijn er verfspullen die we in de bar hadden gebruikt op de grond gevallen. Dit is het enigste wat de man heeft mee genomen. Geen kostbare spullen en gelukkig was de aanval niet op ons gericht maar op de spullen. Een vervelende ervaring die een naar tintje aan de leuke tijd in Muona geeft. Gelukkig zijn we goed opgevangen door Rafael en John de eigenaar van de bar. Fijn om deze mensen op zo’n moment in de buurt te hebben.

De laatste dagen hebben we rustig aan gedaan. Woensdag hebben we van iedereen afscheid genomen. We hebben voor de kindjes ‘s middags een feestje gehouden, we hadden muziek, koekjes, limonade en ballonen. De kinderen waren helemaal gelukkig. Deborah het meisje waar ik heel veel mee heb wist heel goed dat ze ons misschien nooit meer ging zien. Ze heeft met een kwartier flink vast gehouden en daarna een kus gegeven. Heel schattig voor zo’n klein meisje. Het zou mooi zijn als ik haar ooit nog kan zien.
’s avonds hebben we afscheid genomen van Rafael, Shilla en William ook deze mensen hebben er voor gezorgd dat ik een leuke tijd heb gehad in Muona

Het leven in Muona zit er na 2,5maand op. Ik heb daar een leuke tijd gehad, veel dingen mee gemaakt en veel geleerd. Het was een ervaring die ik niet had willen missen.
Nu ga ik nog lekker genieten van een weekje vakantie en dan ben ik volgende week weer terug in Nederland. Times flies when you having fun

Tot over een week in het oude vertrouwende Nederland
Groetjes Katelijn